Met zijn boek De Zijderoutes (2016) probeert Frankopan het historische zwaartepunt van de wereld te verleggen naar het oosten. Want dat is waar volgens hem de wortels liggen van onze religies en beschaving: het gebied dat loopt van Turkije naar China, van de Zwarte Zee tot de Himalaya. Vanuit een vogelperspectief probeert Frankopan de verbanden te zien tussen ontwikkelingen die verspreid zijn over het hele gebied tussen Europa en China en duizenden jaren omvatten. Want om te begrijpen waar het met de wereld heengaat, moeten we eerst weten waar we vandaan komen.

De zijderoutes
Peter Frankopan

Korte samenvatting

In zijn boek De zijderoutes beargumenteert Frankopan dat het westen ervan overtuigd is dat we in de beste, welvarendste en veiligste regio ter wereld leven. We denken kortom, onszelf en de wereld goed in de smiezen te hebben, maar we worden verrast door nieuwe ontwikkelingen en gevaar wat we niet hebben zien aankomen. Zo weigeren we te geloven dat er zich buiten de grenzen van onze welvaart een nieuwe orde aandient die grote politieke, economische en culturele invloed heeft op de wereld zoals we die denken te kennen. Tot vandaag was de wereldgeschiedenis een westers gecentreerde onderneming – gebaseerd op de stelling dat iedereen zou moeten zijn zoals wij, of tenminste zo zou moeten worden. Volgens de Britse historicus Peter Frankopan, schrijver van de wereldwijde bestseller ‘De Zijderoutes’, heeft het Westen zich op die manier volledig vervreemd van de rest van de wereld. Het oude Europa is in verval en de economische voorspoed in Azië, Afrika en Zuid-Amerika gaat aan onze neus voorbij. Het machtscentrum verschuift langs de lijnen van de nieuwe zijderoute, van west naar oost. Hoe zullen wij ons aan die nieuwe wereldorde moeten aanpassen?

In onze eenentwintigste eeuw zijn nieuwe routes aan het ontstaan die een grote gelijkenis vertonen met die allereerste, die Centraal-Azië doorkruisten. De zijderoutes komen terug! Frankopan meent dat de aardschokken in de wereldgeschiedenis, zoals de opkomst en de neergang van wereldrijken en -godsdiensten, verliepen via een netwerk van routes die werkten als “’s werelds centrale zenuwstelsel”. De pest, oorlogen, handelswaren, ideeën: ze kwamen allemaal via wereldroutes. Volgens Frankopan is het hoog tijd voor een herijking van onze werkelijkheid. Voordat we kunnen begrijpen waar het naartoe gaat met de wereld en voordat we daarop kunnen reageren, moeten we anders naar onszelf leren kijken. Door terug te kijken, ver terug te kijken, houdt hij ons een spiegel voor, die uiteindelijk haarscherp laat zien dat we ons zullen moeten aanpassen – of we nou willen of niet.